Stilgeboren - stilgezwegen
Op wereldlichtjesdag, jaarlijks de tweede zondag van december, steken we hier een kaarsje aan. In mijn hoofd en hart steek ik er elke dag eentje aan. Vorig jaar al, op wereldlichtjesdag 2019, besloot ik het verhaal van ons derde kind neer te schrijven. Is dit een verhaal dat moet verteld worden? Is dit een verhaal dat mag verteld worden? Op beide vragen weet ik het antwoord niet. Ik loop het risico bestempeld te worden als aansteller of zwaar op zoek naar aandacht. In elk geval: hier komt het verhaal van onze derde baby. Aan u om te lezen of weg te swipen. We hadden al twee kindjes, een dochter geboren in 2010 en een zoon in 2012, maar we wisten allebei: in ons hart is er nog plaats voor (minstens) eentje extra. In 2014 waren we alweer volop aan het dromen. We woonden even in Amerika (en zwanger terugkomen naar het werk vond ik nogal een loyaliteitskwestie nadat ik al een half jaar tijdskrediet nam). In 2014 stierf daarenboven de helft van de oma's en opa's, dus verdriet overhe